Ferdynand I jego życie

<p>Ferdynand I z rodu Habsburgów urodził się 10 marca 1503 roku w Alcalá de Henares pod Madrytem. Jego rodzice II. Królowa Joanna Kastylijska i król Kastylii Filip I. Z ich małżeństwa urodziło się 6 dzieci. Został oddzielony od matki, gdy miał pięć miesięcy, a ojca nie widział aż do 1506 roku, kiedy wrócił do Kastlii, aby objąć tron. Tymczasem król Filip już umierał. Kiedy dworzanin Ferdynanda usłyszał tę wiadomość, postawił miasto w stan pogotowia, aby chronić małe dziecko na wypadek próby ucieczki.</p> <p>Po śmierci jego ojca w Burgos do miasta przybyło kilka osób, które go zgłosiły. W końcu zgodzili się go oddać, więc ponownie znalazł się pod opieką Królestwa Kastylii. W następstwie tronu obowiązywał primogenitura, więc to nie Ferdynand, ale jego najstarszy brat Károly zasiadał na tronie. Mimo to Ferdynand wspierał go i pomagał we wszystkim, ale Karol w końcu odesłał go z królestwa. Wtedy postanowił opuścić swoje rodzinne strony na zawsze.</p> <p>W 1515 r. cesarz Miksa I zawarł umowę małżeńską Habsburgów z Jagiellończykami. W 1521 ożenił się z Anną Jagiello, która później urodziła arcyksięciu austriackiemu 3 synów i 12 córek. W 1526 roku został koronowany na króla Węgier w Székesfehérvár, a kilka miesięcy później otrzymał także czeski stopień królewski.</p> <p>W ostatnich latach życia Károly V zrezygnował ze swojego urzędu, nadając tym samym Ferdynandowi tytuł cesarza niemiecko-rzymskiego, a jego synowi Filipowi ziemie, którymi władał do tej pory. W ten sposób ród Habsburgów został podzielony na dwie części. Na swojego następcę wybrał syna, księcia Miksę, koronowanego w 1536 roku. Zmarł rok później w Wiedniu. Jego motto: „Niech zapanuje sprawiedliwość, niech zginie świat!”</p>

Ferdynand I Waluta

<p>Ferdynand I wybił guldeny (wyższe) jako walutę na Węgrzech w latach 1553-54. Dzięki dwóm uskrzydlonym anielskim główkom na plecach, tzw nazywano go również anielskim tallierem. Talar miał iloraz (1/2, 1/4) i wielokrotności (2, 3, 4, czasem 5 razy). Talar pozostał środkiem płatniczym na Węgrzech do 1867 roku. Oprócz srebrnych talarów i denarów władca bił także pieniądze w złocie. Za swojego panowania bił monety w kilku mennicach: w Wiedniu, Körmöcbány, Kassie, Konsztainicy, Szeben, Nagybány, Bratysławie i Szomolnoku. W tym wieku złote forinty nazywano dukatami od weneckich złotych monet, które były najcenniejszymi złotymi monetami w Europie. Ze względu na swoją wysoką wartość dukaty były zwykle ważone w celu sprawdzenia pod kątem fałszerstw i obrzezania.</p>